Als componist is Marcel Poot voornamelijk gekend omwille van zijn instrumentale muziek. Tijdens de oorlogsjaren wordt hij ook aangetrokken tot andere vormen, en componeert hij drie grote vocale werken: het oratorium Le Dit du Routier, de opera Moretus en het oratorium Icare.
Het oratorium Icare op een tekst van Theo Fleischman volgt de lijn van het Vlaamse oratorium van Benoit en Gilson, aangepast aan de evolutie en de moderne schriftuur van Poot. Icare is een oratorium in vijf delen voor sprekers, gemengd koor en groot orkest. Poot noemde het zelf een ‘lyrisch zinnenspel in drie taferelen en twee balletten’ naar de klassieke legende van Icarus die naar de zon wil vliegen.
Icare werd voor het eerst uitgevoerd in het Paleis voor Schone Kunsten op 27 mei 1943 tijdens een concert van Jeugd en Muziek onder leiding van Pieter Leemans.
De unieke originele partituur op groot formaat van 228 pagina’s bevat de aanduidingen van dirigent Franz André. Franz André dirigeerde het Groot Symfonieorkest van het NIR met veel succes tijdens een concert in het Théatre des Champs-Elysées in Parijs op 23 oktober 1945. In de partituur is ook zorgvuldig de Nederlandse vertaling van de tekst van Anton Van de Velde bijgeschreven. De Nederlandstalige versie werd gezongen tijdens een concert in juni 1961 in Studio 4 naar aanleiding van de 60ste verjaardag van de componist, eveneens onder leiding van Franz André.
(Tekst: Luc Vertommen)